Եթե մի քաղաքական գործչի՝ Շանթ Հարությունյանի տեսակետները կիսում են հազարավոր մարդիկ, եթե տասնյակ հազարավոր մարդիկ կարծում են, որ Հայաստանը չպետք է ռուսական նեոկայսրության գավառ դառնա, եթե նրանք Շանթի նման դեմ են, որ Վ. Պուտինը գա Հայաստան, ու նրան սկուտեղի վրա մատուցեն Հայաստանի անկախությունն ու անվտանգությունը, ապա ոչ թե Շանթն ու տասնյակ հազարավոր մարդիկ են հոգեխանգարված, այլ մեզ բոլորիս գիժ անվանողները:

«Երևան Ջուր» ընկերությունը տեղեկացնում է իր հաճախորդներին և սպառողներին, որ, վթարի վերացման աշխատանքների հետ կապված, ս.թ. նոյեմբերի 19-ին ժամը 07.00-ից մինչև նոյեմբերի 20-ը ժամը 19.00-ն Էրեբունի վարչական շրջանում, բացառությամբ Արցախ պողոտայի, կդիտարկվեն ժամանակացույցի խախտումներ, իսկ բարձրահարկ շենքերի վերին հարկերում՝ ջրի ճնշման տատանումներ: Իսկ պլանային աշխատանքների հետ կապված, ս.թ. նոյեմբերի 20-ին ժամը 10.00-20.00 կդադարեցվի Ավան վարչական շրջանի Ավան-Առինջ թաղամասի, Բաբաջանյան և Աճառյան փողոցների, ՀՀ ԱՆ պետական հիգիենիկ և հակահամաճարակային տեսչության տարածքային կենտրոնի, թիվ 12 պոլիկլինիկայի, Խուդյակով 2, 3, 4, 68, 68/1, 70, 84/1 շենքերի, Ավանի 7-րդ փողոցի 1-ին և 4-րդ նրբանցքների ու հարակից տարածքների ջրամատակարարումը:

Շատ եմ ցավում, որ հայրենասիրությունը պախարակելի է հռչակվել հայագիտության մեջ: Ինչով ուզում ես զբաղվիր. եթե մեջդ հայրենասիրություն չկա, եթե քո ժողովրդին «հանրույթ» ես անվանում, մեկ է, քեզ ճղես էլ՝ միջակությունից կես քայլ անգամ առաջ չես անցնի: Ուրիշ բան, եթե ասես՝ երբեք ազգային սնապարծությամբ մի տառապիր, գիտական հարցերը քննելիս, երբեք անբարեխիղճ մի եղիր, զեղծարար մի եղիր, գրագող մի եղիր, մեծամիտ մի եղիր, պոռոտախոս մի եղիր, ստրկամիտ մի եղիր, եթե հայագիտությամբ ես զբաղվում, քո ազգին ներկայացրու այնպիսին, ինչպիսին որ կա՝ առանց վատն անտեսելու: Թե չէ հայրենասիրությունն ի՞նչ կապ ունի գրչակության և անազնվության հետ:

«Երևան Ջուր» ընկերությունը տեղեկացնում է իր հաճախորդներին և սպառողներին, որ, ջրագծի վթարի կանխարգելման աշխատանքների հետ կապված, ս.թ. նոյեմբերի 19-ին ժամը 10.00-20.00 կդադարեցվի Դավթաշեն վարչական շրջանի 1, 2, 3, 4-րդ զանգվածների, Ձորի 1, 2 թաղամասերի, Արտակարգ Իրավիճակների Նախարարության և Քասախ գյուղի Մուշ թաղամասի ջրամատակարարումը:

Ես հասկանում եմ մարդկանց, որ էլ չեն դիմանում և ուզում են արտագաղթել: Ես նույնիսկ հասկանում եմ նրանց, ովքեր սպառնում են իրենց արտագաղթով։ Նրանք դեռ չեն կորցրել միամիտ հույսը, թե Հայաստանում ինչ-որ մեկի պետք են:

Գարինչան Բրազիլիայի ֆուտբոլի հավաքականի խաղացող էր: Նա աշխարհահռչակ ֆուտբոլիստ էր: Աշխարհահռչակ ֆուտբոլիստ Գարինչայի մի ոտքը մյուսից կարճ էր: Մի ոտքից կաղ Գարինչան, ասես ի հեճուկս բոլոր լիարժեքների, հանճարեղ էր հենց ոտքի սպորտում` ֆուտբոլում. նա հմուտ աճպարարի կախարդանքով, իր կաղ ոտքի շուրջ հակառակորդի մի ամբողջ թիմ էր պարեցնում-մոլորեցնում: Հանդիսատեսն արդեն մոռացել էր, որ նա կաղ է: ՈՒ որ ասում էին` Գարինչա, նրան ֆուտբոլային յուրօրինակ պտտահողմի մեջ էին տեսնում:

Վերջին տասնամյակը «հավերժ» նախագահների գահավիժման շրջան էր, և արդեն իսկ կարելի է խորհել որոշ օրինաչափությունների մասին. մեկ անգամ իշխանության գալով ու սեփական ժողովուրդներին խաբելու և բռնաճնշելու միջոցով իշխանությունը քսան և ավելի տարիներ սեփական ընտանիքի ձեռքը պահող պետության ղեկավարների զգալի մասի վախճանը տխուր և դաժան եղավ:

Այսօր մեր Շարժման ամենավառ անհատականություններից մեկի՝ Վանո Սիրադեղյանի ծննդյան օրն է։ Վանոյի մոտ իրար են խառնված խենթությունն ու պետական մտածողությունը, տաղանվավոր գրողն ու բոլորին հասկանալու բացառիկ հատկությունը։

Բոլորս պետք է պատրաստ լինենք, որ Հայաստանի դատախազական և ոստիկանական համակարգերում տեղի ունեցող փոփոխությունները հանգեցնելու են երկրի ներսում իրավապահ մարմինների գործունեության ռեպրեսիվ-բռնաճնշիչ գործառույթի սաստկացմանը: Կոռումպացված, բայց համեմատաբար մասնագիտորեն հմուտ և փորձառու կադրերի փոխարեն ասպարեզ են հանվում կախյալ և վերադասի վստահությունն անվերապահորեն և առանց նախապայմանների արդարացնելու պատրաստ երիտասարդ, բավարար կենսափորձ չունեցող իրավապահներ:

Վաթսունական թվականների վերջերն էին: ՈՒսանող էի Երևանի պետական համալսարանում: Մանկավարժ ծնողներս դժվարությամբ էին հոգում բազմանդամ ընտանիքի հոգսերը: Առջևս ծառացել էր աշխատելու, ծնողներիս ինչ-որ կերպ սատարելու խնդիրը: Թերթերից մեկում հայտարարություն կարդացի, որ Երևանի էքսկուրսիոն բյուրոն ապագա էքսկուրսավարների դասընթացներ է կազմակերպում՝ ավարտից հետո աշխատանքի տեղավորումով: Գնացի: Երեկոյան ժամերին անցկացվող պարապմունքները վարում էին 1965 թվականի դեպքերի ակտիվ մասնակից, երջանկահիշատակ Հեգել Շահինյանն ու այսօր էլ իմ ավագ ընկեր ԱՐԹՈՒՐ ՆԱՎԱՍԱՐԴՅԱՆԸ: